46,5 km - "Duża pętla twardogórska"
Twardogóra • Trzy Chałupy • Olszówka • Kuźnia Goszczańska • Nowa Wieś Goszczańska • Świniary • Droździęcin • Zakrzów • Drągów • Goszcz • Troska • Gola Wielka • Chełstów • Drogoszowice • Kolonia Sosnówka • Sosnówka • Dąbrowa • Twardogóra
Szlak czerwony rozpoczyna się przy Gminnym Ośrodku Sportu i Rekreacji w Twardogórze, gdzie istnieje możliwość wypożyczenia rowerów, niezbędnego sprzętu (kaski, pompki, foteliki itp.) oraz skorzystania z miejsc noclegowych. Następnie udajemy się w stronę Ronda Kresowian, a stamtąd ulicą Sosnową w kierunku wsi Trzy Chałupy oraz Olszówki. Za Olszówką można zatrzymać się przy stawie Soczewica, gdzie znajduje się miejsce na ognisko. Potem, przejeżdżając przez Kuźnię Goszczańską, udajemy się do Nowej Wsi Goszczańskiej. Tu wkraczamy na teren Parku Krajobrazowego „Dolina Baryczy”. Mijając stawy: Zakrzewo, Duży Drozd i Mały Drozd, możemy obserwować ptactwo wodne. Przejeżdżamy przez Droździęcin i Drągów, kierując się do Goszcza, gdzie czeka na nas sporo atrakcji, w tym najcenniejszy zabytek gminy - Zespół pałacowo - parkowy. Możemy również zobaczyć kościół parafialny pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. Należy on do parafii rzymsko - katolickiej w Goszczu. Wybudowany w latach 1754–79, późnobarkowy, z elementami klasycznymi. Jednonawowy, z wyodrębnionym prezbiterium zamkniętym półkoliście, do którego od północy przylega prostokątna zakrystia. Murowany z cegły, otynkowany, dach kryty dachówką. Wieża kościelna z trzema kondygnacjami. Obecnie kościół jest zagospodarowany i używany do kultu religijnego jako filia kościoła parafialnego w Twardogórze. W centrum Goszcza skręcamy do Zespołu pałacowo - parkowego. Słynne ruiny stanowią zabytek I grupy. Pierwszy pałac wybudowano tu w latach 1730-1740 na miejscu XII - wiecznego zamku. Zniszczył go jednak ogromny pożar w 1749 r. W latach 1749-1755 powstał nowy pałac, którego pozostałości możemy oglądać dzisiaj. Całość zespołu dworsko - pałacowego zgrupowano wokół prostokątnego dziedzińca, którego oś główną stanowił budynek pałacu, zbudowany na planie podkowy z półkolistymi łącznikami przechodzącymi po bokach w oficyny mieszkalne i budynki gospodarskie. Do pałacu przylega od strony północnej majdan otoczony domami służby dworskiej i murem z trzema bramami, a dalej na północy - kościół dworski, połączony niegdyś z pałacem za pośrednictwem oranżerii. Budynki murowane z cegły (korpus z kamienia i rudy darniowej), otynkowane, z dachami mansardowymi krytymi dachówką. Do stycznia 1945 r. obiekt ten należał do rodziny Reichenbachów. Potem zajęły go wojska radzieckie, a następnie oddano go w zarząd miejscowej administracji. W Wigilię Bożego Narodzenia, w 1947 r., w pałacu wybuchł pożar i pomimo dwóch tygodni ratowania go przez kilkanaście jednostek straży pożarnej spłonął. W części południowej i wschodniej znajduje się rozległy park z założonym w 1830 roku stawem o wydłużonym kształcie i przylegające do niego pozostałości parku naturalistycznego. Obecnie zachowane są ślady ogrodu ozdobnego, grabowych alei i pojedynczo nasadzone dęby. W części zachodniej parku znajdują się ruiny pawilonu ogrodowego. Obecnie część zespołu wykorzystywana jest jako zabudowania mieszkalne i gospodarcze. Stopniowo przywracana jest w zespole pałacowym dawna świetność budynkom folwarcznym. W latach 2013-2015 wyremontowano fragment skrzydła północno-zachodniego, z przeznaczeniem na Centrum Edukacyjno-Kulturalno-Turystyczne kultywowania tradycji regionalnych. W bliskim sąsiedztwie pałacu znajduje się dawny kościół dworski – ewangelicki. Nieużytkowany po 1945 r., ostatnio w częściowej ruinie. Późnobarokowy z elementami rokoka, murowany z cegły, otynkowany, wybudowany w latach 1743-49. Dach nad korpusem mansardowy z powiekami, pokryty dachówką. Na wieży drewniany hełm cebulasty wielopołaciowy, z czworoboczną ażurową latarnią, podbity gontem. W kościele znajdowały się jeszcze do niedawna cenne sarkofagi, które zostały zbezczeszczone i rozkradzione (późnobarokowy Fryderyki Charlotty hr. v. Schönaich-Carolath, zm. 1741 i rokokowy Henryka Leopolda v. Reichenbach, zm. 1775). Świątynia otoczona ogrodzeniem, a od zachodu murem z ok. 1750 r., z cegły. Opuszczając zabudowania pałacowe możemy odpocząć przy stawach. Istnieje także możliwość połowu ryb przez osoby posiadające kartę wędkarską. Stąd jedziemy w stronę Troski, a następnie lasami tzw. Drogą Goszczańską, przemieszczamy się w kierunku Goli Wielkiej. Tuż przed wjazdem na drogę asfaltową znajduje się miejsce odpoczynku. Na tym odcinku szlaku należy zachować szczególną ostrożność ze względu na połączenie z trasą konną oraz ruchliwą drogą wojewódzką. Z Goli Wielkiej udajemy się leśną trasą w stronę Chełstowa. W pobliżu najwyższego wzniesienia gminy, Chełstowskiej Góry znajduje się punkt widokowy oraz wieża obserwacyjna Nadleśnictwa Oleśnica. W Chełstowie warto zobaczyć drewniany kościół pw. św. Idziego. Jest on zabytkiem architektury sakralnej II klasy. Wzniesiono go po 1666 r. na miejscu starszego pochodzącego z XVI wieku. Budynek kościoła – wolnostojący, drewniany, na podmurówce z cegły, dach kryty gontem. Najcenniejsze są w nim, zachowane jeszcze z wcześniejszego kościoła, drewniane polichromowane rzeźby z ok. 1400 r. (gotyckie figury przedstawiające św. Idziego, św. Wojciecha i św. Jadwigę). Kościół jest własnością parafii rzymsko - katolickiej w Twardogórze - używany obecnie do kultu religijnego jako kościół filialny. W bliskim sąsiedztwie znajduje się staw z zabytkowym parkiem. Tuż obok, w budynku byłej szkoły, funkcjonuje Centrum Inicjatyw Wiejskich (zarządzane przez Gminny Ośrodek Sportu i Rekreacji w Twardogórze, oferujące m.in. miejsca noclegowe, salę bankietowo - konferencyjną) z placem zabaw, siłownią zewnętrzną i wiatą grillową. Z Chełstowa udajemy się do Drogoszowic, gdzie budowane jest łowisko, a stamtąd w stronę Kolonii Sosnówka. Zainteresowani jeździectwem mogą skorzystać z usług „Stajni Turczynówka”. W Sosnówce można obejrzeć największą na świecie prywatną kolekcję fragmentów Muru Berlińskiego, a niedaleko boiska zatrzymać się przy drewnianej wiacie. Jadąc lasem w stronę Dąbrowy mijamy pomnik myśliwego oraz ścieżkę dydaktyczną przy Kąciku Edukacyjnym Dąbrówka. Asfaltową drogą udajemy się do Twardogóry. W okolicy nasypu kolejowego możemy skorzystać ze ścieżki przyrodniczo - edukacyjnej. Dalej, ulicą Kilińskiego i Wrocławską, przemieszczamy się do Gminnego Ośrodka Sportu i Rekreacji, gdzie zamykamy „dużą pętlę twardogórską”.
